ملورین نامه

برگشتم خونه.... با این تفاوت که دیگه دیگه همه جا تاریک نیس.... اما هنوز خوابم میاد..... پنج روزه بودم که نافم افتاد..... ولی سه روزه بودم اولین حمام رو تجربه کردم تا بتونم موهام رو مرتب کنم....   ...

چیک چیک چیک...... صدایی که این روزا زیاد میشنوم..... نور فلشی که باید بهش عادت کنم تا مامانم خوشحال باشه.....   ...

ملورین هستم.... مروارید خونمون..... با کلی سعی و تلاش در اولین دقایق مردادماه سال 98.... توی دل یه شبی بارونی.... به کمک دکتر فرشته حقیقت.... پا به دنیای آدم بزرگا گذاشتم... و  اینجوری خانواده ی چهارنفرمون رو تکمیل کردم.... اولین عکسم , لحظه ی تولدم وقتی یه نی نی 3600 گرمی 50 سانتی بودم..... و این منه یک روزه ام..... چشمام.... دماغم..... لبام..... گوشم..... دستم.... پاهام..... و روی لپامم چال دارم که فعلا نشونتون نمیدم   از همون روز اول دنبال یه صدای آشنا بودم که میگفت هم بازیمه و منتظرمه..... و بالاخره دیدمش.... برام همون خرگ...